Happy weeksary.

Nagising ako sa ngawit ng batok mula sa pagkatulog. Pagmulat ng mga mata, ang dilim. Umuulan pala.

Malungkot na nga ako, lalo lang ako naging malungkot.

Ewan ko ba. Naiisip ko tuloy na sana na lang, isang linggo lang ang sinabi ko sa break na ito at hindi isang buwan. Somehow parang ang kailangan ko lang ay preparation para hindi mabigla sa work. Pero hindi ko rin kasi masasabing isang linggo lang ang kailangan ko that time. I was so very down that time. Lahat ng mga bagay na nagpapalungkot sa akin in life -- insecurities, disappointments, failures, shortcomings, etc. -- nagsama-sama lahat nung panahong iyon. I need more space and time para makabalik sa usual na ako. Pero kasi, sa nararamdaman ko ngayon, parang sana na lang pala isang linggo na lang yung sinabi ko. Parang kasi sapat na pala yung isang linggo. At least diba kapag umuuwi ako niyan after work, makakakita pa ako ng Christmas lights.

Pero kasi, hindi rin natin masasabi pala na isang linggo lang ang kailangan ko that time. Pinakamatindi na kasi ito, 'tol. Hello from rock bottom nga pala.

Looking back, it's been a week na pala simula nung mangyari iyon.

Happy weeksary.