May mga pagkakataon na dumating na ayaw ko na talaga mag-blog. Yung tipong ayaw mo na magsulat ng entries para sa blog dahil pakiramdam mo, parang naghahanap lang ikaw ng atensyon (kahit hindi naman) at nakikihugot dahil nauuso (kahit hindi naman). Ayan kasi minsan yung nakikita o naririnig minsan mula sa society. At dahil overthinker ako minsan, hindi maiiwasan na maisip ang mga iyon. Takot din ako maging ganoon.
Pero dude, pake ba nila? Hahahahaha.
Isang rason din pala kung bakit minsan ayaw ko na mag-blog ay dahil nahihiya ako. Nahihiya ako na baka makita ito ng mga kamag-anak at kaibigan ko. Yung malalaman na lang nila na ganito pala ako. Hahahahaha. Nakakahiya. Hahahahahaha.
I enjoy the company of my own thoughts. Saka na lang magkwento. Haha.
May mga pagkakataon naman na gustong-gusto mo magsulat, pero wala ka maisulat, kahit alam mo na marami ka naman pwede isulat para sa blogs mo. Hello, writer's block. May times naman na meron talaga pwedeng maisulat pero wala lang talaga sa mood para magsulat. Huhu.
Pero kahit ano man ang mangyari, mukhang bumabalik pa rin yung kagustuhan makapag-blog muli. At mangingibabaw ito kesa sa kahihiyan. Dito rin minsan sumasaya at gumagaan ang pakiramdam dahil nailalabas ang mga naiisip. At saka, okay na rin yung pag-blog dahil you have something to look back to, diba?
No comments:
Post a Comment