Haaaaay Buhay Thesis

Ganito pala yung pakiramdam nila noong nakaraang taon. Ilang linggo na puyat na kung saan isa kang napakaswerteng tao kung nakatulog ka ng kumpleto, aksidente man ito o hindi. Gawa rito, gawa roon. Dinadaan na lang din sa pagkain yung stress at pagod. Bawat patak ng oras na hindi nailalaan sa paggawa ng thesis, laking hinayang. Ito ang naging dahilan kung bakit hindi na rin ako nakapagsulat dito.

Looking back, grabe hindi ko aakalain na magagawa ko ang thesis. Ang dami kailangan gawin within a span of time. Punta rito, punta roon para makapag-data gathering. Balik dito, balik doon para balikan ang mga hininging impormasyon. Sa umaga, nasa labas. Sa gabi, gumagawa. May mga pagkakataon na rin na dahil sa data gathering, hindi na ako nakakagawa ng thesis dahil nakakatulog na sa gabi dulot ng pagod. Kaya tuloy nung mga dalawang linggo na lang bago magpasahan, panic mode na talaga. Naniniwala naman ako deep inside na makakapagpasa ako ng thesis book at makakagraduate ako sa April 2017.

Pero hindi maiiwasan ang mga pagkakataon na natatanong ang sarili kung kakayanin pa ba. May mga pagkakataon na ang sarap sumuko dahil sa pakiramdam na hindi aabot sa oras ng pasahan. Pero dude, naalala ko tuloy yung tricycle ride papuntang library. Naitanong ko na naman sa sarili ko kung kakayanin ko pa ba. Pero naisip ko na kakayanin ko ito at maawa naman ako sa sarili ko pati na rin sa mga magulang ko. Napagtanto na madalas na lang ako nagpapatalo. Lagi na lang ba ako magpapatalo? Nais ko ba na ganito na lang ang buhay palagi? Na hanggang dito na lang? Syempre, hindi ako papayag. Mukhang ito na ang pagkakataon para baguhin ang mindset. Kaya please lang, maawa sa sarili. At saka, madali nga sumuko pero yung consequence naman iyon, mabigat.

Dahil dito, sinikap ko matapos ang thesis. Malaki ang pasasalamat ko sa mga taong tumulong sa akin sa paggawa ng thesis book ko. Sa awa ng Diyos, nakapagpasa naman ako, pati na rin ng mga kaibigan ko, ng aming thesis. Individual nga pala yung thesis namin. Ikinatutuwa ko rin na makatulong sa mga kaklase na kinakailangan ng tulong pagkatapos ko makapagpasa ng thesis book sa aming thesis adviser.

Habang pauwi na, doon na namin naramdaman ang pagod. Isang araw din pala kami hindi nakakain. Nadadama na rin ang pagod mula sa mga araw. Ilang araw din pala na hindi ayos ang pagkain sa oras. Grabe talaga yung panahon na iyon pagkatapos ng pasahan. Mararamdaman mo na nagrelax na ang katawan. At sa paghiga sa higaan, o kay sarap ang nadarama. Tulog agad.