Sorry, nawala ako noon. Bigla kasi ako naging hindi komportable sa pagsusulat dito sa blog na ito, hanggang sa hindi na talaga ako nakabalik. Looking back, ang dami na rin palang ganap na nangyari sa loob ng halos tatlong taon. Kung sa basketball nga ang daming nangyayari sa loob ng dalawang minuto ng paglalaro, sa halos tatlong taon pa kaya?
Paano ba ako bumalik dito?
Simple lang. Kinumusta ako ng isang close office friend tapos may hinahanap ako na convo na para mas madama niya yung response ko. Hindi ko mahanap kaagad sa Google ito tapos naalala ko pinost ko nga pala ito one time nung mga panahon na nahihirapan ako sa thesis.
Tapos bigla ko na lang naisip, why not bumalik na lang ako rito at dito na lang magkwento? Total, naiisip ko na rin nung mga nakaraang linggo na bumalik na sa blogging. Sakto.
Pero alam mo, yung sa litrato sa taas? Hindi ko inaasahan na magiging applicable pa rin sa akin ito sa panahon na ito.
Hindi talaga maiiwasan na magkaroon ng ganitong pakiramdam. Bagay na bagay sa aking quarter-life crisis habang nasa gitna ng pandemic.
No comments:
Post a Comment