Hello! Nabuhay muli ako. Hahaha. Unang-una sa lahat, hihingi ako ng kapatawaran dahil hindi ako nasunod ang aking balak na maging active o mag-update man lang ang blog na ito from time to time. Ayoko na nga mangako. Hindi naman nangyayari. Promises are made to be broken nga. </3 Huhuhu. Eww. Hahahaha.
Ayun. Ang tagal din bago ako makapagsulat muli. Sa totoo lang, nahirapan din ako na itulak ang sarili para gumawa o kaya magsulat man lang. May mga pagkakataon kasi na parang pilit ang mga naisusulat for the sake lang na "meron". Ayoko ng ganoon, dude. Ano yan? Mema* lang? Dapat straight from the heart! Hahaha. Siguro masasabi mo na rin na nawawalan na ako ng gana. Medyo ganoon na rin. Walang drive kahit may mga rason para magsulat. May factor din ang katamaran at antok. O kay sarap matulog, diba? Haha.
Sa mga nagdaang araw at linggo, nakapagmuni-muni ako tungkol dito. Mukhang hindi ko nga kaya tuluyan iwan ang mundo ng pagsusulat. Kahit gaano man ako lumayo rito, pilit pa rin ako nito hinihila pabalik sa kanya, bumubulong na subukan muli at huwag sukuan kahit ano man mangyari. Idamay mo na rin ang photography. I quit photography one time dahil wala akong equipment para i-push ang passion na iyon. Aaminin ko, nainggit ako sa iba sa isang pagkakataon dahil may mga matinong camera sila, yung mga tipong mabibigat pa. Hahaha. Pero hindi naman sukatan kung gaano kabigat ang iyong camera ang photography kundi ay kung paano mo maipapahayag ang sarili mo at kung paano mo maipapakita sa mundo ang mga nais mong ipakita at sabihin sa kanila.
Pakiramdam ko kulang pa ang lalim nitong post na ito. Hahaha. (Uyy gumugusto ng malalim. Unang-una hindi ka naman ginawa ng Diyos bilang isang karagatan.) Ay nako bahala na. Muling ibalik ang pakikipagsapalaran sa mundo ng pagsusulat!
* Mema = May mapost lang.
No comments:
Post a Comment