It's time to MOVE!

Makikita sa gitna ng lobby na kung saan maaari gamitin bilang background ng litrato para sa event. Haha!

"It's nice to be anonymous sometimes."

Ganyan ang thought life ko nung umaga ng unang araw ng Move Conference 2016. Isang linggo na pala ang nakakaraan simula nung maganap ang MOVE Conference 2016 ng CCF. Parang kailan lang kailangan medyo gumising ng maaga para makaiwas sa traffic sa C5. Haha. Isa itong 3-day event for the youth, and for the youth at heart na nais mag-invest para sa youth ngayon. Dinaluhan ito ng mga bigating speakers tulad nina Francis Kong at Dan Paterson. Pero isang araw lamang ako nakapag-solo flight pero okay lang yun. Haha.

Anyway, here are some snippets of what happened in those great three days.

MOVE Conference 2016 kit: A drawstring backpack, event's ID featuring the event's 3 day schedule, workbook, flyer, evaluation paper, ballpen and a can of coffee (sponsored).

Minutes before the event's opening. Currently naghahanap ng magandang pwesto nang kinunan ito. Hahahaha.

Peter Tan-Chi and his son opened the event as they tackled about how the youth can make a difference. Meanwhile, Joseph Bonifacio talked about how to be a radical follower of Jesus. Enjoy naman. Hindi lang halata pero laughtrip din ang nangyari. Hahahaha.

When Day 1 of the event is already finished.

It's a sea of peeps!

Praise and worship of Day 2. Wooooo ~

Day 2. Nagsalita si Francis Kong! Wooooo~ Super enjoy ang talk niya. Ang witty ng talk. Enjoy! Hahaha. Rito pinag-usapan niya na "We are products of the choices we make from day to day." At saka dapat maging life long learner tayo. And attitude is more important than skill. But most of all, those 7 B's:

For girls: Books Before Boys Because Boys Bring Babies
For boys: Books Before Babes Because Babes Bring Bankruptcy

 Also, day 2 is workshop day and concert night!

Day 2. While waiting for the workshop to begin. Joel Ramsey yung speaker dito from Citipointe Live and he tackled about how music can influence the generation.

Day 2: Citipointe Live! After ng concert during pack up nila sa stage, nakapagpa-apir ako sa bassist na kamukha ni Patrick Stump. May basbas na para maging isang bassist. Hahahaha!

Day 3: It's a blessing na marinig magsalita si Dan Paterson live. Ayon sa kanya, lahat tayo ay may goal: to know Jesus and make Jesus known. Sa mga salitang ito umikot ang kanyang mensahe para sa madla. At saka may kamukha siyang artista. Hahaha. And also it's wonderful na rin na marinig muli magsalita si Joel Ramsey. He discussed naman about how we must make sure that we surround ourselves with people who will stir us up. Nakakatuwa rin marinig ang kanilang iba't ibang experience on how they live with their faith.

After lunch, nag-surprise performance ang Perkins Twins. Woooo~ Infairness, unti-unti gumaganda pwesto ko habang tumatagal. Hahahaha.

Praise and worship closing ceremony. Clearly one of my best days in my life.

That sunset after the three day event.

To sum it all up, it was a blast! Hindi mawala sa isipan ko during the event na sana kasama ko rin ang mga kaibigan ko. For sure, mag-eenjoy din sila. Iba talaga yung experience. Basta iba eh. Hahaha. Ayan tuloy yung thought life ko nung day one nag-iba.

"It's nice to be anonymous sometimes but it's nicer to be around with friends."

Btw, nais ko sana ibahagi sa inyo ang same day edit ng MOVE Conference 2016 kaso mukhang ito ay hindi pa naa-upload. Super laftrip po iyoooon. Hahahaha.

Overall, thank God for this great experience!

Note to Self #4

Minimum waiting time from now is one hour bago umalis sa pwesto.

Minsan kasi, kung kailan tayo umaalis, nandyan o malapit na pala.

Note to Self #3

Thou shall not use potassium's chemical symbol in conversations.

It can ruin friendships and connections.

Note to Self #2

Huwag masyadong magpuyat ng hindi kinakailangan lalo na kapag may lakad kinabukasan.

Ang bigat sa pakiramdam pagkagising. Groggy to the bones. Ang sarap lang bumalik sa kama at ituloy ang adventure sa dreamland. Siguro hindi lang sanay yung katawan. Huhu.

Officially enrolled!

Yehey!

Hopefully ito na ang magiging huling unang semestre ko sa pagiging isang undergraduate ng kursong arkitektura. Gusto ko na rin makagraduate, although enjoy naman ang school life. Hahaha. Ito na talaga yun. Ito na ang simula ng mga huling kabanata ng aklat na may pamagat na "Buhay Kolehiyo". Sabi nga nila, #ThesisIt! Pero hindi pa official ang hashtag na yan kung hindi pa naaapprove ang thesis proposal mo. Huhu.

Hindi pa rin masyadong nagsisink in sa sarili na thesis year na. Siguro dahil nasanay ako na sa mga kaibigan ko lamang nakita ang pangyayaring ito sa loob ng isang taon. Parang dati lang, baguhan pa lamang kami sa mundo ng arkitektura, yung tipong natatakot pa kami sa isang prof na sumisigaw ng "HOOOOOY!" sa isang major subject. Kinakabahan pa sa mangyayari sa AQE tapos yung Pokemon War pa sa kabilang section. Dumadaan-daan din ang mga college events tulad ng Arki Week at CAFA Week na kung saan enjoy ang lahat (dahil siguro walang klase hahaha). Well, sulitin na ang mga dapat sulitin sa mga nalalabing buwan ng buhay kolehiyo. Done are the days na nangangapa sa mga gawain, nag-aadjust sa kolehiyo, at pagdadalawang-isip kung tama nga ba itong kursong pinasukan namin. Ay joke lang itong previous na pangungusap. Ongoing pa pala ang mga ito. Hahahaha. Ang mahalaga, makagraduate na sa susunod na taon sa PICC. Pero bago pa man iyon, isang ulimate challege ang kailangan harapin: THESIS.

Oy mga tao! Abangan niyo mga emotional vulnerable moments (huhuhuhu) namin pati na rin ang mga ngiting tagumpay na makikita sa mga grad pics. Kami naman mga makikita niyo may mga litrato sa PICC na naka-toga sa April 2017!

Note to Self #1

Don't ever think of negative thoughts while helping someone out or doing a good deed.

Ang pangit sa pakiramdam later on. Nakakakonsensya.

Kaibigan, kumusta?

Hello! Nabuhay muli ako. Hahaha. Unang-una sa lahat, hihingi ako ng kapatawaran dahil hindi ako nasunod ang aking balak na maging active o mag-update man lang ang blog na ito from time to time. Ayoko na nga mangako. Hindi naman nangyayari. Promises are made to be broken nga. </3 Huhuhu. Eww. Hahahaha.

Ayun. Ang tagal din bago ako makapagsulat muli. Sa totoo lang, nahirapan din ako na itulak ang sarili para gumawa o kaya magsulat man lang. May mga pagkakataon kasi na parang pilit ang mga naisusulat for the sake lang na "meron". Ayoko ng ganoon, dude. Ano yan? Mema* lang? Dapat straight from the heart! Hahaha. Siguro masasabi mo na rin na nawawalan na ako ng gana. Medyo ganoon na rin. Walang drive kahit may mga rason para magsulat. May factor din ang katamaran at antok. O kay sarap matulog, diba? Haha.

Sa mga nagdaang araw at linggo, nakapagmuni-muni ako tungkol dito. Mukhang hindi ko nga kaya tuluyan iwan ang mundo ng pagsusulat. Kahit gaano man ako lumayo rito, pilit pa rin ako nito hinihila pabalik sa kanya, bumubulong na subukan muli at huwag sukuan kahit ano man mangyari. Idamay mo na rin ang photography. I quit photography one time dahil wala akong equipment para i-push ang passion na iyon. Aaminin ko, nainggit ako sa iba sa isang pagkakataon dahil may mga matinong camera sila, yung mga tipong mabibigat pa. Hahaha. Pero hindi naman sukatan kung gaano kabigat ang iyong camera ang photography kundi ay kung paano mo maipapahayag ang sarili mo at kung paano mo maipapakita sa mundo ang mga nais mong ipakita at sabihin sa kanila.

Pakiramdam ko kulang pa ang lalim nitong post na ito. Hahaha. (Uyy gumugusto ng malalim. Unang-una hindi ka naman ginawa ng Diyos bilang isang karagatan.) Ay nako bahala na. Muling ibalik ang pakikipagsapalaran sa mundo ng pagsusulat!


* Mema = May mapost lang.