Ayun. Hindi ko masasabing okay ako e. Tinatamaan na naman ako ng quarter-life crisis. May mga nagti-trigger pa along the way, especially sa socia media accounts. Hindi ko mapigilan na i-compare ang sarili sa mga narating ng mga tao. Hindi ko kasi aakalain na ganito pa rin ako hanggang ngayon, na halos hindi gumagalaw sa kinatatayuan. Kung gumalaw man, napakabagal naman.
Akala ko okay ako. Hindi pala. Yun pala, parang sinasabi ko lang na okay ako sa iba para maniwala rin ako mismo sa sarili ko na okay ako, para hindi na rin sila mag-alala pa. Siguro kaya ko lang din nasasabi na okay ako ay para hindi na nila maramdam ang burden ng mga problema ko. At isa pa, parang hinihintay ko yung mga kaibigan na pipilitin kang mag-open up kung talaga bang okay ako, para makita ko kung sino nga ba talaga willing makinig sa akin at hindi magsasalita ng mga kung anu-ano sa mga pinoproblema ko.
Magma-monthsary na pala yung araw na iyon. Happy monthsary. Dapat pa bang ikaligaya iyon?
